
Twee weken geleden had ik het genoegen om in samenspraak met een cliënt het therapeutisch proces af te ronden. Na goed afstemmen, wikken en wegen, terugblikken op de vooropgestelde doelen, kwamen we tot het besluit dat therapie niet meer nodig was.
Dat bracht me tot de vraag: ‘Is therapie echt eindig en wanneer en hoe dan?
Persoonlijke groeiprocessen kunnen levenslang duren. Maar is de ondersteuning van een therapeut dan ook al die tijd nodig? Bij moeilijke momenten kan het zien van een therapeut erg zinvol zijn. Je krijgt de kans om nieuwe perspectieven te ontwikkelen, handvaten om met moeilijke thema’s aan de slag te gaan, te verwerken, te delen, te vieren,…
Wanneer beslis je dan (in samenspraak) dat de therapeutische ondersteuning niet meer nodig is?
Voor deze vraag refereer ik dus graag terug naar mijn cliënt. Hij had al een aanzienlijk therapeutisch traject doorlopen vooraleer hij bij mij terecht kwam. Binnen dramatherapie wilde hij (nog meer) leren hoe hij met zijn gevoelens kon omgaan, zijn intermenselijke vaardigheden kon scherpstellen en zijn zelfbeeld/zelfrespect dat daarbij gepaard ging kon vergroten.
De laatste sessie waarin we elkaar ontmoetten gaf hij aan niet meer te weten waarover hij het wilde hebben. Hij had het gevoel weer autonomie te ervaren over zijn eigen leven en had de afgelopen periode succeservaringen opgedaan wat betreft zijn hulpvragen.
Nadat we dit goed doorsproken hadden, voelden we beiden aan dat ondersteuning op dat moment dus niet echt meer nodig bleek te zijn. Toch wilden we ons therapeutisch werk en onze relatie niet halsoverkop afronden.
Dat bracht ons bij onze afrondingssessie, of te wel: Ritueel spel.
We wilden graag zijn persoonlijk proces in kaart brengen. Door een tijdlijn te maken met materialen en voorwerpen creëerden we een duidelijk overzicht.
Wauw, wat werd ik omvergeblazen. Niet enkel door zijn reflectievermogen, maar ook door de weg die hij had afgelegd. Door ook dit visueel te maken, werd het ons steeds duidelijker. Hij kon verder zonder een therapeut aan zijn zijde.
“Dankjewel cliënt; voor je vertrouwen, inzet en doorzettingsvermogen. Ook je hartverwarmende woorden wat dramatherapie en ik voor jou hebben kunnen betekenen. Je zal ongetwijfeld nog uitdagingen tegenkomen. Tegelijkertijd heb ik er alle vertrouwen in dat jij ook dit zal doorstaan en overwinnen. Van mij krijg je alvast een slotapplaus en staande ovatie!”
Veel liefs,
Louise